Opis ogólny

S-P najlepiej się uczą słuchając, są wrażliwi na dźwięki, muzykę, rytm. Najchętniej wypoczywają wśród kojących, harmonijnych dźwięków przyrody. Mają dobry słuch muzyczny, szczególnie odpowiada im muzyka relaksacyjna z dźwiękami przyrody. Nie lubią całkowitej ciszy. Jeśli spotykają się z taką sytuacja sami wytwarzają niezbędne bodźce nucąc, wystukują rytm palcami itp. W czasie rozmowy zwykle patrzą na boki, w stronę swoich uszu. Szybko wyczuwają czyjeś negatywne uczucia - ukryty gniew, złość, ironię, ale za okazaną szczerość i przyjazne, sympatyczne podejście natychmiast rewanżują się tym samym. Wydaje się, że czytają w myślach innych ludzi. Myślą bez słów, potrafią dojść do odpowiedzi intuicyjnie, odkrywając rozmaite związki i relacje, kiedy jednak chodzi o szczegóły, mogą popełniać błędy. Liczbę 378 mogą odczytać i zapamiętać jako 738 albo 837. S-P są na ogół spokojnymi, wyciszonymi i pogodnymi ludźmi, którzy lubią muzykę .

Szybkie uczenie się

S-P przyspieszają proces uczenia się słuchając muzyki. Niezbyt chętnie korzystają z tekstów drukowanych, ponieważ nie są wyczuleni na abstrakcyjny język. Lepiej jeśli sami zapiszą nowe informacje i sami je odczytają, będą o nich mówić lub nagrają je na magnetofon i potem kilkakrotnie odsłuchają. Powinni kojarzyć nowe informacje z muzyką, rytmem, rymem, rymowanką lub melodią. Chcą wiedzieć, jaki jest cel, ku któremu zdążają, i jaki jest obraz całości. Łatwo łapią sedno sprawy. Najlepsze pomoce naukowe dla S-P to muzyka na żywo, płyty , pokazy slajdów z muzyką, filmy i wszelkie materiały, zawierające efekty dźwiękowe. Słowa czytanego tekstu powinni zamieniać w umyśle na ruchome obrazy filmowe z efektami dźwiękowymi, wyimaginowaną muzyką i odgrywanymi przez nich dialogami. Powinni wizualizować i mówić, najpierw rozumiejąc ogólny obraz całości, a następnie uzupełniając szczegóły. Ponieważ język zlokalizowany jest zwykle w lewej półkuli mózgowej, S-P mogą nie być w stanie podążać szybko za wypowiadanymi przez mówcę słowami (np. na wykładzie). Powinni więc często powtarzać te same wskazówki lub ważne fragmenty po kilka razy. Dobrze jest, jeśli będą odwoływać się do swoich wyobrażeń, map myśli, realnych obiektów i pokazów.

Słuchowcy z dominującą lewą półkulą mózgową (S-L)

Opis ogólny

S-L najlepiej uczą się słuchają nowego materiału prezentowanego za pomocą słów lub liczb, w sposób szczegółowy, krok po kroku. Myślą, wypowiadając na głos swoje myśli i rozmawiając z innymi. Radzą sobie dobrze ze ścisłymi danymi. Są wrażliwi na sposób mówienia innych ludzi, na ogół sami są bardzo dobrymi mówcami. Potrzebują nieustannych bodźców słuchowych. Nie znoszą zupełnej ciszy. Jeśli jest za cicho, wytwarzają sami niezbędne bodźce nucąc, śpiewając, gwiżdżąc, mówiąc na głos, itp. Ciszy potrzebują tylko w trakcie nauki, gdyż hałas, muzyka, rozmowa rozprasza ich uwagę, nie mogą wtedy "słuchać" własnych myśli. Pracują w sposób sekwencyjny, uporządkowany. Słowa i liczby są tym medium, poprzez które komunikują się ze światem.

Szybkie uczenie się

S-L przyspieszają proces uczenia się słuchając i mówiąc w jego trakcie. Uczą się szybko w czasie wykładów, ustnych prezentacji i dyskusji. Szczegóły zapamiętują wtedy, jeśli przedstawia się je systematycznie i krok po kroku. Nowy materiał powinni słyszeć, rozmawiać o nim, odczytywać go na głos. Szybko chwytają sens werbalnych komunikatów i nie muszą zamieniać ich na obrazy. Pomocne są więc dla S-L takie materiały jak płyty i kasety, filmy, taśmy wideo, a także radio i telewizja. Czytając słyszą wszystkie słowa w swojej głowie. W czasie czytania powinni robić częste przerwy i zadawać sobie pytania na temat tego, co czytają.